سیستم نوار نقاله در بسیاری از صنایع به عنوان یکی از مهمترین تجهیزات جابجایی مکانیکی جهت انتقال کالاها، محصولات، کالاهای خام و سایر مواد از یک مکان به مکان دیگر استفاده میشوند. نوار نقالهها برای مشاغلی که با کالاهای سنگین، اقلام کوچ، مواد خام و محصولات تولید انبوه سروکار دارند، بسیار مفید هستند. سیستمهای نوار نقاله امکان حمل و نقل سریع و کارآمد مواد و محصولات یک شرکت را فراهم کرده و همچنین میتوانند اقلام سنگین مانند اتومبیل را به خط تولید منتقل کنند که این ویژگی نوار نقاله را در صنایع حمل و نقل مواد و صنایع تولیدی محبوب میسازد.
از جمله کاربردهای دیگر نوار نقاله میتوان به حمل و نقل غذا و افراد در سوپرمارکتها، رستورانها، فرودگاهها و مراکز خرید نیز اشاره کرد؛ بنابراین نه تنها امکان جابجایی وسایل سنگین با نوار نقاله وجود دارد، بلکه برای جابجایی بشقابهای کوچک غذا و انسان نیز مفید هستند. طیف گسترده ای از نوار نقالهها وجود دارند که میتوانند برای کاربردهای مختلفی مورد استفاده قرار گیرند؛ به طور مثال نوار نقالهای که برای جابجایی قطعات خودرو استفادده میشود متفاوت از نقالهای است که کار آن جابجایی قهوه، چای و حبوبات است.
استفاده و محبوبیت نقاله ها در حال افزایش است. تخمین زده میشود که بازار نوار نقاله تا سال 2025 به 10.07 میلیارد دلار برسد.ئکسبوکارها به سرعت در حال افزایش اجرای سیستم نوار نقاله در مکانهایی مانند فرودگاهها، مراکز خرید، استادیومها و رستورانها هستند. نوار نقاله در صنایع و کارخانههای تولیدی بسیار محبوب بوده و با افزایش تقاضا برای این محصولات، شرکتها برای پاسخگویی به تقاضای مصرف کننده، از نوار نقالههای بیشتری کمک میگیرند. در حال حاضر سیستم نوار نقاله معمولاً در صنایع معدنی، خودروسازی، کشاورزی، مواد غذایی و آشامیدنی، بطری سازی، تولیدی، انبار و تدارکات و صنایع بسته بندی استفاده می شود.
به راحتی میتوان فهمید که چرا تعداد زیادی از شرکتها و صنایع از سیستمهای نوار نقاله با مزایای متعددی که ارائه میدهد، استفاده می کنند. مهمترین مزایای آن عبارتند از:
نوار نقاله مانند هر دستگاه دیگری از قطعات مختلفی تشکیل شده که مهمترین قطعات نوار نقاله عبارتند از:
انسان از ابتدای خلقت خود تا به امروز همواره برای استراحت و زندگی به دنبال محیطی بوده است که هوای مطبوعی داشته و بتواند حس راحتی و آرامش منتقل کند. این کار تا قبل از پیشرفت بشر توسط آتش انجام میگرفت اما امروز با گسترش صنعت شکل جدیدتری به خود گرفته و انواع سیستمهای گرمایشی و سرمایشی تولید شدهاند که میتوانند هوای محیط اطراف را به دمای ایدهآل شما برساند. یک سیستم تهویه مطبوع باید بتواند عوامل مختلفی در ساختمان مانند درجه حرارت، رطوبت، تصفیه هوا، از بین بردن باکتریها و … تنظیم کند. این سیستمها بسته به معیارهای مختلفی طبقه بندی میشوند که یکی از دستهبندی های اصلی آن، بر اساس درجه حرارت است.
سنگ شکن کوبیت به دلیل ظرفیت بالا و یکدست بودن مواد خروجی، در کارخانجات متعددی به عنوان سنگ شکن مرحله ثانویه یا ثالثیه فرآوری استفاده میشود. مواد استخراج شده از رودخانه یا معادن پس از عبور از سنگ شکن فکی وارد سنگ شکن کوبیت شده و به ذرات بین 10 الی 15 سانتیمتری تبدیل میگردند. این سنگ شکن از یک روتور با 2 تا 6 ردیف چکش ساخته شده که این چکشها وظیفه خرد کردن سنگها را بر عهده دارند. نقش این چکشها پرتاب مواد ورودی به سمت جداره اصلی است.
سنگها پس از برخورد با چکشها بر اثر ضربه خرد شده و سپس به سمت جداره پرتاب میشوند.در داخل جداره هم سپر آجر دار از آلیاژ های ضد سایش وجود دارد که با سرعت 15 الی 50 ثانیه در ثانیه میچرخند. چرخش سریع قطعات داخلی سنگ شکن کوبیت و برخورد دائم سنگها، سبب کوچک شدن مواد ورودی خواهد شد و تا رسیدن به اندازه تنظیم شده، این مراحل ادامه پیدا میکند. سنگ شکن کوبیت در دو نوع جک دار یا دستی تولید میشود و با کمک سیستم رگلاژ میتوان اندازه بار خروجی آن را تنظیم کرد. برای افزایش طول عمر سنگ شکن، بدنه آن را از جنس فولاد منگنزی میسازند تا تحمل زیادی در برابر ضربات داشته باشد.
سنگ شکن کوبیت با توجه به ظرفیت خود در چهار دسته کلی جای میگیرد که هر خط تولید بسته به نیاز خود یکی از آنها را استفاده خواهد کرد.
بشریت در طول سال ها انواع مختلفی از روش ها و فرایندهای ساخت جاده را کشف کرده است، بر اساس گفته ها قدیمی ترین تکنیک های شناخته شده راهسازی مربوط به قبل از امپراتوری روم است.
در واقع، ساخت جاده ها از حدود یک دهه پس از اختراع چرخ، یک نگرانی و چالش مهندسی برای بشر بوده است و از آن زمان به بعد تکنیک ها به تدریج پیچیده تر و پیشرفته تر شده اند.
در این مقاله به بیان 5 روش مرسوم برای راهسازی می پردازیم؛
Global Road Technology مفتخر است که به عنوان یک پیشرو در این صنعت شناخته شده است و پرچم دار سنت مهندسی غرورآمیز در دوران معاصر می باشد. آنها هم در روش های ساخت سنتی و هم در استفاده از تکنیک های برش لبه خود که متکی به تثبیت خاک و کنترل گرد و غبار هستند، متخص اند. بیایید نگاهی به چندین نوع روش سنتی ساخت و ساز و مواد مورد استفاده بیندازیم:
یکی از محبوب ترین انواع ساخت و ساز از زمان آغاز به کار آن در اوایل دهه 1920، روکش آسفالت است. در این روش ساخت، یک لایه آسفالت بر روی یک پایه شن که به اندازه تشخیص مهندسی ضخیم شده قرار می گیرد. از مزایای این شکل ساخت جاده این است که روسازی سر و صدای نسبتاً کمی تولید می کند، نسبتاً کم هزینه تر در مقایسه با سایر مواد است و همچنین ترمیم و نگهداری آن نیز نسبتاً آسان است. با این حال، آسفالت به طور قابل توجهی از دوام و مقاومت کمتری نسبت به سایر گزینه ها برخوردار است و برای محیط زیست نیز بهترین نیست.
مطب کامل :
صنایع مادر را به جرات میتوان قلب تپنده اقتصاد هر کشور نامید چراکه این صنایع، مولد محصولات اولیهای هستند که صنایع دیگر را تغذیه میکند. صنایع مادر را به علت جامعیت محصولات و گستردگی خدمات، لوکوموتیو صنایع دیگر نیز میخوانند.
به عنوان مثال صنعت فولاد جزو صنایع مادر محسوب میشود که بسیاری از تولیدکنندگان داخلی به آن وابسته هستند، مانند تولیدکنندگان خودرو، لوازم خانگی، مسکن،تاسیسات دریایی، صنعت نفت. صنایع جامع را گاهی صنایع فناوری بزرگ( big tech) نیز میگویند، البته نه به معنای بزرگی فیزیکی بلکه از نظر تعداد و گستردگی فناوریهای مرتبط با این صنایع. بدینترتیب هیچکس نمیتواند منکر این شود که یکی از اصلیترین نیاز کشور برای توسعه، پویایی صنعت مادر است اما در کشور ما هیچ گاه به اندازه بزرگی این صنعت به آن اهمیت داده نشده است. به عنوان مثال همین صنعت فولاد با مشکلات بنیادین مانند کمبود مواد اولیه، فرسودگی، نبودن یک استراتژی و سیاستگذاری واحد و تعدد مدیریتها مواجه بوده و تاکنون به این مشکلات آن گونه که شایسته است توجه نشده است.
وقتی در اواخر مرداد ماه رئیسجمهور محترم در مجلس در دفاع از نعمتزاده وی را "پدر صنعت" کشور نامید، بسیاری از فعالان صنعت کشور خوشحال شدند که صنایع ایران صاحب پدر شده است تا زیر سایه این پدر، مشکلات عدیده صنایع مادر و دیگر صنایع برطرف شود. این امیدواری وقتی بیشتر شد که نعمتزاده در برنامهای که تقدیم مجلس کرده بود از حمایت همه جانبه از صنایع و تولید کنندگان به میان آورده بود. نعمت زاده در این برنامه نقاط ضعف صنعت را اینگونه بر شمرده بود: " وجود انحصارات دولتی و شبه دولتی، افزایش نیاز به نقدینگی برای گشایش اعتبار عدم تمایل بانک ها به سرمایه گذاری صنعتی، وجود رکود تورمی و پایین بودن مقیاس تولید در کشور." پدر صنعت ایران در برنامه فوق نقاط قوت صنعت ایران را هم اینگونه معرفی کرد: "غنی بودن کشور به لحاظ و جود معادن و سایر منابع طبیعی، امکان توسعه صنایع محوری و ظرفیتهای صنعتی تجهیزات و ماشین سازی، دسترسی به نیروهای تحصیل کرده جوان و با انگیزه در داخل کشور، وجود بازار کشورهای همسایه مانند افغانستان، عراق، پاکستان و کشورهای CIS و..." نعمتزاده در این برنامه جالب نتیجه گرفته که با توجه به نقاط ضعف و نقاط قوت باید به این اهداف دست یابیم :" افزایش رقابت پذیری صنعتی کشور، افزایش سهم ارزش افزوده صنعتی کشور در ارزش افزوده صنعتی جهان، افزایش سهم صادرات صنعتی کشور در صادرات صنعتی جهان و کمک به نوسازی و بازسازی صنایع و ارتقای ثبت آکهی بهره وری تولید."
وقتی در اواخر مرداد ماه رئیسجمهور محترم در مجلس در دفاع از نعمتزاده وی را "پدر صنعت" کشور نامید، بسیاری از فعالان صنعت کشور خوشحال شدند که صنایع ایران صاحب پدر شده است تا زیر سایه این پدر، مشکلات عدیده صنایع مادر و دیگر صنایع برطرف شود. این امیدواری وقتی بیشتر شد که نعمتزاده در برنامهای که تقدیم مجلس کرده بود از حمایت همه جانبه از صنایع و تولید کنندگان به میان آورده بود
جالب است که وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت خود در برنامههای ارائه شده به تفصیل از راهکارهای رفع مشکلات صنایع به خصوص صنایع جامع و مادر سخن میگوید اما به جای پرداختن به این مشکلات، سخنان حاشیهای مانند به کف رسیدن قیمتها و تحریم و نرخ ارز را مطرح میکنند. پدر صنعت از همان روزهای ابتدایی وزیر شدن برنامه 100 روزهای را اعلام کرد که تاکنون کمتر به آن پرداخته شده است. وزیر صنعت کاهش مقررات زاید و دست و پاگیر و غیر اقتصادی که در مسیر حرکت صنعتگران قرار دارد را از مهمترین برنامههای خود اعلام کرد اما آیا بعد از حدود 3 ماه چنین اتفاقی افتاده است؟ آیا تولیدکنندگان و صاحبان صنایع مادر میتوانند بدون مشکل خاصی تسهیلات بانکی را دریافت کنند؟ آیا اعضای هیات مدیره و و مدیرعامل صنایع بزرگ که وابسته به دولت هستند، به موقع معرفی شدهاند؟ آیا خصوصیسازی صنایع مادر دولتی همچنان در دستور کار قرار گرفته است؟ آقای وزیر در جریان هستند که تولید فولاد خام و تولید خودرو در چند ماه اخیر کاهش یافته است. چه برنامهای برای نوسازی صنایع در هیات دولت مطرح شده است؟ بر اساس مصوبات شورای پول و اعتبار، بانکها باید 37 درصد از منابع خود را به بخش صنعت و معدن اختصاص میدادند. آیا این تسهیلات که نیاز حیاتی برای صنایع مادر محسوب میشود، در اختیار صنایع جامع قرار گرفته و اگر قرار نگرفته آیا وزارت صنعت برای دریافت این تسهیلات با وزارت اقتصاد و بانک مرکزی مذاکراتی داشته است؟
وزیر صنعت کاهش مقررات زاید و دست و پاگیر و غیر اقتصادی که در مسیر حرکت صنعتگران قرار دارد را از مهمترین برنامههای خود اعلام کرد اما آیا بعد از حدود 3 ماه چنین اتفاقی افتاده است؟ آیا تولیدکنندگان و صاحبان صنایع مادر میتوانند بدون مشکل خاصی تسهیلات بانکی را دریافت کنند؟ آیا اعضای هیات مدیره و و مدیرعامل صنایع بزرگ که وابسته به دولت هستند، به موقع معرفی شدهاند؟ آیا خصوصیسازی صنایع مادر دولتی همچنان در دستور کار قرار گرفته است؟
وزارت صنعت برای رفع مشکلات عدیده بانکی صنایع چه کرده است؟ یکی از مشکلاتی که برخی واحدها با آن روبرو هستند و خود وزیر هم به آن اشاره کرده بود، درخواست پرداخت 130 درصد پیش پرداخت برای گشایش اعتبار است در حالیکه این رقم در گذشته با 10 درصد گشایش میشد. در این 90 روز برای رفع این مشکلات چه اقداماتی انجام شده است؟ از پدر صنعت کشور انتظار داریم صنعت مادر را دریابد و بیشتر از سخنان حاشیهای و تورمزا به راهکار عملی برای رفع مشکلات آن که در حال وارد شدن در مرحله بحرانی است، بپردازد.